alt«Շատ ու­րա­խա­լի է, որ հայ–­յու­նա­կան մշա­կու­թա­յին ու կրթա­կան ո­լորտ­նե­րում աշ­խու­ժա­ցում եւ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւն է նկատ­ւում»
Ծ­նո­ւել է 1951թ. Ե­րե­ւա­նում, ա­կա­դե­մի­կան Սեն Ա­րեւ­շա­տեա­նի եւ բա­նա­սէր Ք­նա­րիկ Տէր-­Դաւ­թեա­նի ըն­տա­նի­քում: 1975թ. ա­ւար­տել է Ե­րե­ւա­նի

altԱ­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նը՝ ա­րե­ւե­լա­հա­յե­րէ­նի դէմ։ Ա՛լ կը բա­ւէ։ ­Հա­յա­խօ­սու­թեան մտա­հո­գիչ նա­հան­ջը մատ­նան­շե­լով՝ հա­յե­րէն լե­զո­ւի մաս­նա­գէ­տը կոչ կ­՚ուղ­ղէ հա­յե­րէն լե­զո­ւի բո­լոր ու­սու­ցիչ­նե­րուն վերջ դնե­լու եր­կու կող­մե­րը բաժ­նող վէ­ճե­րուն եւ մնա­յուն հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան ձեռ­նար­կե­լու ­Հա­յաս­տա­նի հետ։

altՓ­րոֆ. ­Թա­ներ Աք­չամն իր նոր գրքում անդ­րա­դար­ձել է ­Նա­յիմ ­Բէ­յի յու­շագ­րու­թիւն­նե­րին, ո­րոնք ­Հա­յոց ­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան պատ­մագ­րու­թեան մէջ կա­րե­ւոր դեր ու­նեն եւ մինչ այ­սօր մերժ­ւում էին։ Աք­չա­մը, հրա­տա­րա­կե­լով ­Նա­յիմ ­Բէ­յի յի­շո­ղու­թիւն­նե­րը, անհ­րա­ժեշտ պա­տաս­

alt«Հա­յու­թիւ­նը ան­բա­ժան մէկ մաս­նիկն է ­Սու­րիոյժո­ղո­վուր­դի խճան­կա­րին»

­Հա­լէ­պի մէջ տի­րող ի­րա­վի­ճա­կին վե­րա­բեր­եալ «­Գան­ձա­սար» հե­տեւ­եալ հար­ցազ­րոյ­ցը ու­նե­ցաւ ­Սուր­իոյ խորհր­դա­րա­նի ե­րես­փո­խան ­Ժի­րայր ­Րէ­իս­եա­նի հետ

alt«­Միայն ու միայն ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան կա­նոն­ներ կի­րար­կող ­Թուր­քիա մըն է, որ կրնայ պատ­շա­ճօ­րէն ճանչ­նալ ­Հա­յոց ­Ցե­ղաս­պա­նու­թիւ­նը»

Ս­տո­րեւ՝ կը հրա­տա­րա­կենք հար­ցազ­րոյց մը, կա­տա­րո­ւած «­Հայ­րե­նիք»ի խմբագ­րու­թեան կող­մէ, քրտա­մէտ ­Ժո­ղո­վուրդ­նե­րու ­Ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան ­Կու­սակ­ցու­թեան