Հոկտեմբեր 18ի առաւօտեան, «Մարմարա» թերթը Լիոնէն տեղեկացած է, որ վախճանած է յայտնի ու վաստակաւոր գրող Մովսէս Պչաքճեան։ Մովսէսի քոյրը՝ Լիոնի Մարգարեան-Փափազեան վարժարանի վաստակաւոր հայերէնի ուսուցչուհի Լուսին Պչաքճեան հաղորդած է այս տխուր լուրը։
Պչաքճեան մահացած է Հոկտեմբեր 17ի յետմիջօրէին։ «Բեղմնաւոր հեղինակ մըն էր Մովսէս Պչաքճեան, որ շարունակ արտադրեց, մինչեւ որ ծանր հիւանդութիւն մը շատ բան կործանեց անոր առողջութեան մէջ։
Երկար պայքարեցաւ խօսիլն ու իր գիտցած լեզուները մոռցնել տուող հիւանդութեան մը դէմ, յաղթահարեց, բայց մնաց դիւրաբեկ առողջութեան մէջ. այնուհանդերձ՝ չվհատեցաւ, թէեւ չկրցաւ նոր գործ արտադրել, բայց Հայաստանի ու Սփիւռքի միջեւ դարձաւ գրական կամուրջ, ապահովեց որ իր գործերը ամբողջական երկերու փառաւոր հատորներով տպուին Հայաստանի մէջ. գործէն, որքան որ գիտենք, հրատարակուեցան հինգ հատորներ»,- կը գրէ «Մարմարա»։ Ան պաշտօնավարած էր Փարիզի Սուրբ Յովհաննէս եկեղեցւոյ մէջ որպէս դիւանապետ ու կը շարունակէր ապրիլ Փարիզ։
2009ին, Հայաստանի նախագահին հրամանագիրով, Պչաքճեան պարգեւատրուեցաւ «Մովսէս Խորենացի» շքանշանով, իսկ 2010ին Հայ Գրողներու Միութեան կողմէ՝ «Գրական վաստակի համար» շքանշանով։ Մովսէս Պչաքճեանի հատորներէն են՝ «Անցողիկը ու անժամանցելին», «Մինչեւ վերջինը արեւներուն», «Աշխարհահայեաց պատուհան», «Լուսաւոր աչքերով օտարականը», «Վարագոյրը իջնելէ առաջ», «Խմելով քաղաքը», «Անկատար վերծանումներ», «Լուացք փռուած տանիքի վրայ» եւ «Անկարելի կարելին»։