­Մա­րիա-­Միլ­լան կը խոս­տո­վա­նի, որ ­Հա­յաս­տա­նի մա­սին` որ­պէս երկ­րի եւ պե­տու­թեան, շատ քիչ բան ի­մա­ցած է ան­ցեա­լին: ­Թէեւ եր­գի ընտ­րու­թիւ­նը հա­մեր­գի կազ­մա­կեր­պի­չինն էր, այ­դու­հան­դերձ ­Մա­րիա հա­ճոյ­քով եր­գած է հա­յե­րէն:

«Ես ծա­նօթ եմ ­Հա­մա­սեա­նի ա­րո­ւես­տին, քա­նի որ ան շատ յայտ­նի է Ս­քան­տի­նա­ւիոյ մէջ, բայց պէտք է ը­սեմ, որ հա­յե­րէ­նը հեշտ լե­զու չէ, այն բա­ւա­կա­նին բարդ է: Ս­կիզ­բը կը կար­ծէի` այն պէտք է հնչէ ինչ­պէս ռու­սե­րէ­նը, այ­նու­հե­տեւ բա­ցա­յայ­տե­ցի, որ այն կը հնչէ յու­նա­րէ­նի պէս: Ա­մէն պա­րա­գա­յի` վեր­ջա­պէս ե­կայ այն եզ­րա­յանգ­ման, որ հա­յե­րէ­նը պար­զա­պէս իւ­րա­յա­տուկ լե­զու է»:

­Կա­տար­ման մա­սին իր յոյ­զե­րը կի­սո­ւե­լով` ­Մա­րիա-­Միլ­լան կ’ը­սէ, թէ եր­գը ի­րեն պար­գե­ւած է խորհր­դա­ւոր զգա­ցո­ղու­թիւն­ներ: «Ս­կիզ­բը ին­ծի հե­տաքր­քիր էր, թէ ին­չի՞ մա­սին է եր­գը: Ա­տի­կա էր պատ­ճա­ռը, որ դի­մե­ցի հա­յու­հիի մը, որ նոյն­պէս կը յա­ճա­խէ Օ­րեպ­րու հա­մալ­սա­րա­նը, եւ խնդրե­ցի ա­նոր թարգ­մա­նել բա­ռե­րը:

­Բայց նոյ­նիսկ ի­մաս­տը բա­ցա­յայ­տե­լէ յե­տոյ, ես նոյն ա­ռեղ­ծո­ւա­ծա­յին զգա­ցո­ղու­թիւ­նը ու­նէի: ­Քա­նի որ լե­զուն ինք­նին ա­ռեղ­ծո­ւա­ծա­յին է. այն կը հնչէ գե­ղե­ցիկ, բայց եւ կո­պիտ միա­ժա­մա­նակ. Ինչ որ ես այն­քան կը հաւ­նիմ: Ես շատ կը ցան­կա­յի սոր­վիլ հա­յե­րէն եւ եր­գել ա­ւե­լի շատ հայ­կա­կան եր­գեր»,- կ’եզ­րա­փա­կէ ­Մա­րիա-­Միլ­լա ­Լա­թե­լա: