«­Մենք ենք մեր հան­րա­պե­տու­թեան տէ­րը եւ մենք ալ ո­րո­շած ենք ա­նոր ա­պա­գան»

Ար­ցա­խի վար­չա­պետ Ա­րա­յիկ Յա­րու­թիւ­նեան ԳԱԼԱին տո­ւած է հար­ցազ­րոյց մը, զոր ամ­բող­ջու­թեամբ կը ներ­կա­յաց­նենք ըն­թեր­ցո­ղի ու­շադ­րու­թեան:

Պա­րոն Յա­րու­թիւ­նեան, Հա­յաս­տա­նի մէջ լրագ­րող­նե­րու հետ հան­դիպ­ման ժա­մա­նակ, Ե.Ա.Հ.Կ. Մինս­քի Խում­բի ա­մե­րի­կա­ցի հա­մա­նա­խա­գահ Ճէյ­մըս Ո­ւոր­լիք Լ.Ղ. Հա­կա­մար­տու­թեան կար­գա­ւոր­ման ուղ­ղու­թեամբ ար­տա­յայ­տուած է` մաս­նա­ւո­րա­պէս խօ­սե­լով յա­րա­կից տա­րածք­նե­րու վե­րա­դարձ­ման, մի­ջազ­գա­յին խա­ղա­ղա­պահ ու­ժե­րու տե­ղա­կայ­ման մա­սին: Ձեր կար­ծի­քը այդ հար­ցե­րուն վե­րա­բե­րեալ ինչ­պի­սի՞ն է:

Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թիւ­նը ու­նի յստակ ձե­ւա­կեր­պուած դիր­քո­րո­շում, ըստ ո­րուն՝ ա­ռանց իր բնակ­չու­թեան բո­լոր ի­րա­ւունք­նե­րը հա­շո­ւի առ­նե­լու, ոչ մէկ հա­մա­ձայ­նու­թիւն հնա­րա­ւոր է: Մենք ենք մեր հան­րա­պե­տու­թեան տէ­րը եւ մենք ալ կ­՛ո­րո­շենք ա­նոր ա­պա­գան: Հե­տե­ւա­բար, ո­րե­ւէ հարց պէտք է հա­մա­ձայ­նե­ցո­ւի Ար­ցա­խի բնակ­չու­թեան հետ:

Պա­րոն վար­չա­պետ, ընդ­հան­րա­պէս ի՞նչ տա­րածք­նե­րու վե­րա­դար­ձի մա­սին կը խօ­սի ա­մե­րի­կա­ցի դի­ւա­նա­գէ­տը, ար­դեօք այս հար­ցով կա՞յ հա­մա­ձայ­նու­թիւն Ար­ցա­խի եւ Հա­յաս­տա­նի հետ, որ Ճ. Ո­ւոր­լիք վեր­ջերս յա­ճա­խա­կի նման յայ­տա­րա­րու­թիւն կ­՛ը­նէ:

Պէտք է ի­րեն հարց­նել, թէ ին­չո՛ւ նման յայ­տա­րա­րու­թիւն­ներ կ­՛ը­նէ, բայց յստակ է, որ պաշ­տօ­նա­կան Ս­տե­փա­նա­կեր­տի հետ ոչ մէկ տա­րած­քա­յին հարց կը քննար­կո­ւի:

Ի՞նչ ը­սել է մի­ջազ­գա­յին խա­ղա­ղա­պահ ու­ժե­րու տե­ղա­կա­յում սահ­մա­նին: Այս մօ­տե­ցու­մը Ար­ցա­խի հա­մար ըն­դու­նե­լի՞ է:

Ին­ծի հա­մար մեր անվ­տան­գու­թեան միակ ե­րաշ­խա­ւո­րը հա­յոց բա­նակն է:

Ար­ցա­խի նա­խա­գա­հի մամ­լոյ խօս­նակ Դ. Բա­բա­յեան, ԳԱԼԱի հետ զրոյ­ցի ըն­թաց­քին, կար­ծիք յայտ­նեց, թէ հա­կա­մար­տու­թեան կար­գա­ւո­րու­մը հնա­րա­ւոր է փոխ-զիջ­ման տար­բե­րա­կով: Ձեր կար­ծի­քը ինչ­պի­սի՞ն է, Ար­ցա­խը ար­դեօք պատ­րա՞ստ է տա­րածք­ներ զի­ջե­լու հա­կա­ռա­կոր­դին:

Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թեան ներ­կայ բո­լոր տա­րածք­նե­րը հա­ւա­սար չա­փով մե­զի կը պատ­կա­նին: Կրկ­նեմ, որ Ար­ցա­խի հետ ոչ մէկ տա­րած­քա­յին հարց կը քննար­կո­ւի, իսկ փոխ-զի­ջումն ալ պար­տա­դիր չէ, որ տա­րած­քա­յին ըլ­լայ:

Ներ­կայ ի­րա­վի­ճա­կը սահ­մա­նին լա­րո­ւած է, ա­սի­կա ին­չի՞ հե­տե­ւանք է: Ար­դեօք Ճ. Ո­ւոր­լի­քի յայ­տա­րա­րու­թիւն­նե­րէ՞ն ետք հա­կա­ռա­կոր­դը աշ­խու­ժա­ցած է:

Ա­տի­կա Ատր­պէյ­ճա­նի վեր­ջին տա­րի­նե­րու ա­ւան­դա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թիւնն է, որ սահ­մա­նին ա­նընդ­հատ լա­րո­ւած վի­ճակ կը ստեղ­ծէ` ներ­քին ու ար­տա­քին ճնշում գոր­ծադ­րե­լու նպա­տա­կով:

Ուղ­ղա­կի, կը կար­ծեմ, նա­խորդ ա­միս­նե­րուն ար­ձա­նագ­րո­ւած յա­րա­բե­րա­կան հանգս­տու­թիւ­նը պայ­մա­նա­ւո­րո­ւած էր գլխա­ւո­րա­պէս Եւ­րո­պա­կան Խա­ղե­րով, իսկ հի­մա ա­նոնք ա­ւար­տած են:

Դուք խնդրի լուծ­ման ինչ­պի­սի՞ տար­բե­րակ կը տես­նէք:

Պաշ­տօ­նա­կան Ատր­պէյ­ճա­նը պէտք է հա­մա­կեր­պի ի­րա­կա­նու­թեան հետ, իսկ ժո­ղո­վուր­դի մտա­ծո­ղու­թե­նէն ժա­մա­նա­կի ըն­թաց­քին պէտք է ար­մա­տա­խիլ ըլ­լայ թշնա­ման­քը, որ­պէս­զի կան­խար­գի­լո­ւի հա­կա­մար­տու­թեան հնա­րա­ւոր կրկնու­թիւ­նը: Սա՛ է միակ ճա­նա­պար­հը:

Հար­ցազ­րոյ­ցը` Հեր­մի­նէ Մկրտ­չեա­նի