Ճիգ ­Նա­գա­շեան սի­րո­ւած ու գնա­հա­տո­ւած յօ­րի­նող է ­Յու­նաս­տա­նի մշա­կու­թա­սէր հա­սա­րա­կու­թեան եւ յու­նա­հայ հա­մայն­քին մօտ, իր եր­կար տա­րի­նե­րու ներ­կա­յու­թեամբ ­Յու­նաս­տա­նի ե­րաժշ­տա­կան դաշ­տէն ներս։ 1974էն

ի վեր ան ձայ­նագ­րած է ա­ւե­լի քան 34 ձայ­նաս­կա­ւա­ռակ­ներ, որ­պէս նո­ւա­գա­խում­բե­րու ղե­կա­վար, հան­րա­ծա­նօթ եր­գիչ­նե­րու մօտ եր­գե­րու յօ­րի­նող, ու­րոյն մեկ­նա­բան, յու­նա­կան եւ մի­ջազ­գա­յին փա­ռա­տօ­նե­րու դա­տա­կան կազ­մե­րու մէջ մաս­նակ­ցու­թեամբ (ինչ­պէս օ­րի­նա­կի հա­մար՝ ­Թե­սա­ղո­նի­կէի ե­րաժշ­տա­կան փառատօն, Եւ­րա­տե­սիլ, ե­ւայլն), մինչ ան դա­սա­ւան­դած է նաեւ ե­րաժշ­տա­նոց­նե­րու մէջ։ ­Հայ ազ­գի պատ­մու­թիւնն ու հայ­կա­կան պատ­կա­նե­լիու­թիւ­նը խո­րա­պէս ազ­դած ըլ­լա­լով իր վրայ, խոր ներշն­չու­մով՝ ե­րաժշ­տա­կան կտոր­ներ մտայ­ղա­ցած ու յօ­րի­նած է։ ­Վեր­ջին իր աշ­խա­տան­քը նո­ւի­րո­ւած է ­Հա­յոց ­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 100րդ տա­րե­լի­ցին եւ կը կրէ «Greenfields of my mind» (Իմ մտքիս կա­նաչ դաշ­տե­րը) խո­րա­գի­րը։

- Ինչ­պէ՞ս ծնաւ ձեր մօտ «Իմ մտքիս կա­նաչ դաշ­տե­րը» կտո­րը յօ­րի­նե­լու գա­ղա­փա­րը։

- Եր­կար տա­րի­նե­րու ծա­ռա­յու­թիւն ու­նիմ ­Յու­նաս­տա­նի ե­րաժշ­տա­կան դաշ­տէն ներս, այ­սու­հան­դերձ՝ մտքիս եւ սրտիս մէջ միշտ վառ կը մնար իմ հե­ռա­ւոր հայ­րե­նի­քին ծա­ռա­յե­լու գա­ղա­փա­րը։ Որ­քան ա­ւե­լի կ­’աշ­խա­տէի տար­բեր տե­սա­կի ե­րաժշ­տա­կան կտոր­նե­րու վրայ, ե­րաժշ­տու­թիւն մը կար, որ յա­ճա­խա­կիօ­րէն կը կրկնո­ւէր մտքիս մէջ։ ­Դաշ­նա­կիս վրայ կրկին ու կրկին մատ­ներս այդ ե­րաժշ­տու­թիւ­նը կը նո­ւա­գէին, որ մտքիս մէջ ան­քակ­տե­լիօ­րէն կա­պո­ւած էր «Greenfields of my mind» (Իմ մտքիս կա­նաչ դաշ­տե­րը) խո­րա­գի­րով։ ­Բա­ռեր չկա­յին, բայց միշտ կրկնո­ւող ե­ղա­նակ մը, որ ին­ծի կը խօ­սէր իմ հե­ռա­ւոր հայ­րե­նի­քի կա­նաչ դաշ­տե­րուն հա­մար, որ եր­բեք տե­սած ու այ­ցե­լած չէի։

­Գի­տէի, որ իմ ե­րե­ւա­կա­յու­թեան մէջ կ­’ապ­րէր հայ­րե­նիքս, ինչ­պէս վստահ եմ կ’ապ­րի իւ­րա­քան­չիւր հա­յու սրտին ու հո­գիին մէջ։ Այս­պէս, 2014ի գար­նան ո­րո­շե­ցի աշ­խա­տիլ այս ե­ղա­նա­կին վրայ։ «Rondo» (B-A-B-A-B) ձե­ւը ու­նէր, այ­սինքն թե­մա-քուփ­լէ-թե­մա-քուփ­լէ։

- Ո՞րն էր ա­մե­նա­մեծ մար­տահ­րա­ւէ­րը, որ դի­մագ­րա­ւե­ցիք այս կտո­րի յօ­րի­նու­մին մէջ։

- Ն­ման գե­րակ­շիռ, լուրջ հարց մը իր պատ­մա­կան ու քա­ղա­քա­կան ար­ժէ­քէն չնո­ւա­զեց­նե­լու հարցն էր, որ դի­մագ­րա­ւե­ցի։

Կ’ու­զէի հան­րու­թեան հա­րա­զատ դարձ­նել ­Հա­յոց ­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան պատ­մա­կան փաս­տը, այդ ալ անգ­լե­րէն լե­զուն՝ «աշ­խար­հի լե­զուն» օգ­տա­գոր­ծե­լով, որ­պէս­զի կա­րե­լի ըլ­լայ բո­լո­րին մատ­չե­լի դարձ­նել։

Ըստ իմ փոր­ձա­ռու­թեան, կը հա­ւա­տա­յի, թէ պի­տի կա­րո­ղա­նա­յի ­Հա­յոց ­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան ին­ծի պատ­ճա­ռած ազ­դե­ցու­թիւ­նը տա­րա­ծել ժո­ղո­վուր­դին վրայ, միայն ե­թէ այդ զօ­րա­ւոր կշռոյ­թը տա­յի ե­րաժշ­տու­թեան։ Ան­ցեալ տա­րո­ւայ ­Յու­նի­սին սկսայ բա­ռե­րը գրի առ­նել, յե­նո­ւե­լով բնազ­դա­յին եւ հա­ւա­նա­բար ազ­գա­յին DNAի վրայ։

- Ի՞նչ գոր­ծակ­ցու­թիւն­ներ ու­նե­ցաք։

- ­Շատ բախ­տա­ւոր էի, ո­րով­հե­տեւ կնո­ջա­կան ձայ­նին հա­մար հա­մա­գոր­ծակ­ցե­ցայ ե­րի­տա­սարդ տա­ղան­դա­ւոր երգ­չու­հի ­Նե­վի ­Ցու­քա­լա­յի հետ, որ կա­տա­րեալ կա­տա­րեց իր բա­ժի­նը։ ­Հայ­կա­կան տու­տու­կը կը հնչէ հայ­րե­նի ծա­նօթ տու­տու­կա­հար ­Տիգ­րան ­Սարգ­սեա­նի կող­մէ։

Ես կ’եր­գեմ եւ ե­րաժշ­տա­կան կա­տա­րում­նե­րը կը կա­տա­րեմ։ ­Յօ­րի­նու­մը պատ­րաս­տո­ւած է 60 հո­գի­նոց նո­ւա­գա­խում­բի, 12 ան­դամ ու­նե­ցող երգ­չա­խում­բի եւ 2 եր­գիչ­նե­րու հա­մար։ Երբ ամ­բող­ջա­ցաւ ձայ­նագ­րու­մի աշ­խա­տան­քը զայն տրա­մադ­րե­ցի ­Յու­նաս­տա­նի մօտ Հ.Հ. դես­պա­նին, որ լսեց եր­գը եւ ան­մի­ջա­պէս յօ­ժա­րե­ցաւ ­Հա­յաս­տան ղրկել, ինչ­պէս նաեւ ­Գա­նա­տա։

­Փա­փա­քող­նե­րը կրնան եր­գը լսել Youtubeին վրայ, հետեւեալ յղումը տա­լով.- https://www.youtube.com/watch?v=PHucmTKF75E:

Այս­պէս, ամ­բող­ջա­ցած՝ Greenfields of my mind ե­րաժշ­տա­կան յօ­րի­նու­մը, երգ մըն է, որ ձօ­նուած է ­Հա­յոց ­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 100ա­մեա­կին եւ կը յու­սամ, որ բո­լոր սփիւռ­քա­հա­յոց -եւ ոչ միայն- սրտին կը խօ­սի։ Կ’ու­զեմ շեշ­տել, որ սրտիս ամ­բողջ ու­ժով կը յար­գեմ ու կը սի­րեմ հայ­րե­նիքս եւ ազգս, որ ինձ ներշն­չեց ու պա­տո­ւեց բազ­միցս։