Ռու­բէն Յով­սէ­փեա­նի hո­գե­հան­գիս­տը տե­ղի ու­նե­ցաւ շա­բաթ, 29 Հոկ­տեմ­բե­րին, իսկ հրա­ժեշ­տի ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը` 30 Հոկ­տեմ­բե­րին, Հա­յաս­տա­նի գրող­նե­րու միու­թեան կեդ­րո­նին մէջ: Յու­ղար­կա­ւո­րու­թիւ­նը` Ե­րե­ւա­նի քա­ղա­քա­յին պան­թէո­նին մէջ: Ռու­բէն Յով­սէ­փեա­նը Հայ յե­ղա­փո­խա­կան դաշ­նակ­ցու­թեան ղե­կա­վար մար­մին­նե­րու ան­դամ էր, 2000-2007 թո­ւա­կան­նե­րուն Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի պատ­գա­մա­ւոր: Քա­ղա­քա­ցիա­կան դիր­քո­րո­շում­նե­րը ան կ­՛ար­տա­յայ­տէր իր գոր­ծով:

«Ո­րո­նում­ներ», «Ա­մէ­նու­րեք եր­կիր», «­Ճա­յե­րը», «Որ­դան կար­միր», «­Ծի­րա­նի ծա­ռե­րի տակ», «Ես ձեր յի­շո­ղու­թիւնն եմ», «­Խո­րա­նար­դիկ­նե­րով տու­նը»` բազ­մա­թիւ պատ­մո­ւածք­նե­րու եւ վի­պակ­նե­րու հե­ղի­նակ է: Ա­նոր բե­մագ­րու­թիւն­նե­րուն հի­ման վրայ նկա­րա­հա­նո­ւած են «Հն­ձան», «­Կա­րօտ», «Խն­ձո­րի այ­գին» շար­ժա­պատ­կեր­նե­րը:

Հա­րա­զատ­նե­րը, ըն­կեր­նե­րը, ըն­թեր­ցող­նե­րը Ռու­բէն Յով­սէ­փեա­նին հրա­ժեշ­տի հա­մար հա­ւա­քո­ւած էին Սօս Սարգ­սեա­նի ա­նուան հա­մազ­գա­յին թատ­րո­նին մէջ, ուր տա­րի­ներ ա­ռաջ Յով­սէ­փեա­նի «­Կար­մեն կամ Չի­նա­կան պա­րիսպ»-ի բե­մա­կա­նա­ցում­ներն էին: Գիր­քէն հե­ռա­ցած ըն­թեր­ցո­ղին թատ­րո­նի օգ­նու­թեամբ կը փոր­ձէր մօ­տե­նալ:

Ա­նոր հա­մար դժո­ւար պա­հե­րուն նոյ­նիսկ Ռու­բէն Յով­սէ­փեա­նի մտա­ծում­ներն ու ան­հանգս­տու­թիւն­նե­րը նե­րանձ­նա­կան չէին: «Ես էլ եմ հի­ւանդ, եր­կիրն էլ. ա­ռա­ւօ­տեան Գեր­մա­նիա եմ մեկ­նում` բու­ժո­ւե­լու յոյ­սով: Եր­կի՛րն ի՞նչ է ա­նե­լու, ո՞ւր է գնա­լու», գրո­ղի ֆէյս­պու­քեան գրա­ռում­նե­րէն էր: