Հ.Յ.Դ. Բիւ­րո­յի քա­ղա­քա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ, Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի Հ.Յ.Դ. խմբակ­ցու­թեան ղե­կա­վար Ար­մէն Ռուս­տա­մեան եւ Հ.Յ.Դ. Հա­յաս­տա­նի Գե­րա­գոյն Մար­մի­նի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ, Դաշ­նակ­ցու­թիւն խմբակ­ցու­թեան քար­տու­ղար Ա­ղո­ւան Վար­դա­նեան 20 Հոկ­տեմ­բե­ րին խորհր­դա­րա­նին մէջ, կա­ռա­վա­րու­թեան ծրա­գի­րի քննար­կու­մէն ա­ռաջ, ներ­կա­յա­ցու­ցած են ծրա­գի­րին վե­րա­բե­րեալ խմբակ­ցու­թեան տե­սա­կէ­տը:

Խմ­բակ­ցու­թեան քար­տու­ղար Ա­ղո­ւան Վար­դա­նեա­նի հա­մա­ձայն՝ ի­րենք Ազ­գա­յին ժո­ղո­վին մէջ չէ, որ պի­տի ծա­նօ­թա­նան կա­ռա­վա­րու­թեան ծրա­գի­րին, այլ շուրջ տա­սը օր է կ­՛աշ­խա­տին ծրա­գի­րին վրայ, քննար­կում­ներ կա­տա­րո­ւած են, կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը ա­նընդ­հատ կը վե­րամ­շա­կէր նախ­նա­կան տար­բե­րա­կը, ի­րենք ալ զու­գա­հե­ռա­բար ի­րենց մօ­տե­ցում­նե­րը կը ներ­կա­յաց­նէին:

«Եր­կու­շաբ­թի օր հան­դի­պում ու­նե­ցանք վար­չա­պե­տին հետ եւ ման­րա­մաս­նօ­րէն խօ­սե­ցանք ծրա­գի­րին մա­սին: Ըստ մե­զի՝ այս ծրա­գի­րի կա­րե­ւո­րա­գոյն ու­ղեր­ձը մեր երկ­րի այ­սօ­րո­ւան ի­րա­վի­ճա­կի հա­մար­ձակ եւ շի­տակ ախ­տո­րո­շումն է` ա­ռանց ինք­նա­խա­բէու­թեան, ա­ռանց ծած­կե­լու այն վի­ճա­կը, որ այ­սօր կը տի­րէ մեր երկ­րին մէջ` տար­բեր ա­ռում­նե­րով: Բ­նա­կա­նա­բար, երբ ճիշդ ախ­տո­րո­շում կը կա­տա­րես, ան­կէ կը բխին կա­րե­լի ե­ղա­ծին չափ ճշգրիտ ձե­ւա­կեր­պո­ւե­լիք խնդիր­նե­րը: Հա­մար­ձակ ու յա­ւակ­նոտ ծրա­գիր է եւ ի­րա­վի­ճա­կին լրիւ հա­մար­ժէք»,- ը­սած է Ռուս­տա­մեան` ա­ւելցնե­լով, թէ քննար­կում­նե­րու ըն­թաց­քին ար­ձա­նագ­րած են, որ ծրա­գի­րին մէջ առ­նո­ւազն 90 տո­կո­սով նե­րա­ռո­ւած են այն հար­ցե­րը, ո­րոնց մա­սին Դաշ­նակ­ցու­թիւ­նը տա­րի­ներ շա­րու­նակ կը խօ­սէր, եւ ո­րոնք տեղ գտած են Հ.Յ.Դ.-Հ.Հ.Կ. հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան հա­մա­ձայ­նա­գի­րին մէջ:

«­Մենք իս­կա­պէս ծրա­գի­րի դրոյթ­նե­րուն մէջ կը տես­նենք կամք, վճռա­կա­նու­թիւն, նե­րուժ` երկ­րին մէջ ար­դիւ­նա­ւէտ կա­ռա­վա­րում ա­պա­հո­վե­լու, ի­րա­կան ո­րա­կա­կան փո­փո­խու­թիւն ի­րա­կա­նաց­նե­լու վճռա­կա­նու­թիւն: Այս ծրա­գի­րը` իր խնդիր­նե­րով, նպա­տա­կադ­րում­նե­րով, պի­տի ու­նե­նայ Դաշ­նակ­ցու­թեան ամ­բող­ջա­կան ա­ջակ­ցու­թիւ­նը եւ ար­դէն ըն­թաց­քին, ըստ կա­տա­րո­ղա­կա­նին, ար­դիւնք­նե­րուն, կու գայ նաեւ գնա­հա­տե­լու ժա­մա­նա­կը»,- յայտ­նած է Ա­ղո­ւան Վար­դա­նեան:

Ա­նոր հա­մա­ձայն՝ Դաշ­նակ­ցու­թիւ­նը կ­՛ու­զէ հա­ւա­տալ, որ երկ­րին մէջ իս­կա­պէս բան մը կը փո­խո­ւի, նոր ա­րիւն կը մտնէ եր­կիր, պե­տու­թիւն-հա­սա­րա­կու­թիւն-քա­ղա­քա­ցի յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րը նոր հի­ման վրայ կը դրո­ւին:
«­Կը մնայ, որ բո­լորս փոր­ձենք ոչ թէ մէկ կողմ կանգ­նիլ, այլ մաս­նա­կից ըլ­լալ, ա­ջակ­ցիլ, վստա­հու­թեան մթնո­լորտ ստեղ­ծել, որ­պէս­զի իս­կա­պէս մեր երկ­րին մէջ մեր փա­փա­քած փո­փո­խու­թիւն­նե­րը կա­տա­րո­ւին»,- ը­սած է ան:
Ար­մէն Ռուս­տա­մեան վստա­հու­թիւն յայտ­նած է այն մա­սին, որ ծրա­գի­րը կը հա­մա­պա­տաս­խա­նէ Հա­յաս­տա­նի մէջ տի­րող ի­րա­վի­ճա­կին:

«Յս­տակ կ­՛ե­րե­ւի, որ խնդիր­նե­րը ճիշդ ար­ձա­նագ­րո­ւած են, եւ մին­չեւ հի­մա երկ­րի զար­գա­ցու­մը խո­չըն­դո­տող խնդիր­նե­րու լուծ­ման շատ նո­րա­րա­րա­կան մօ­տե­ցում­ներ կան, մե­թո­տա­բա­նա­կան եւ ո­ճի տար­բե­րու­թիւն կայ` նա­խորդ բո­լոր ծրա­գիր­նե­րուն հետ բաղ­դա­տե­լով: Ո­չինչ կը խան­գա­րէր, որ այս պա­հէն իսկ սկսին փո­փո­խու­թիւն­նե­րը: Այն մօ­տե­ցու­մը, զոր մենք զգա­ցած ենք վար­չա­պե­տին մօտ, իս­կա­պէս մեզ կ­՛ո­գե­ւո­րէ:
Ա­սոնք պարզ խօս­քեր չեն միայն»,- դի­տել տո­ւած է Ռուս­տա­մեան:

Պատ­գա­մա­ւո­րը ման­րա­մաս­նած է, որ ծրա­գի­րին մէջ նե­րա­ռո­ւած դրոյթ­նե­րը կ­՛ա­ռաջ­նոր­դեն հոն, ուր պի­տի վեր­ցո­ւին բո­լոր այն օ­ղակ­նե­րը, ո­րոնք նպա­տա­կին չեն ծա­ռա­յած: «­Կո­չո­ւած են ա­տոր հա­մար, բայց ոչ մէկ ար­դիւնք տո­ւած են: Ժո­ղովր­դա­յին լե­զո­ւով ը­սենք, որ կա­տուն կը պա­հէին, որ մուկ բռնէ, ե­թէ կա­տուն մուկ չի բռներ, այդ կա­տուն պէտք չէ պա­հել: Կա­յին այդ­պի­սի բազ­մա­թիւ կա­տու­ներ, ո­րոնք հա­մա­կար­գին մէջ տար­բեր օ­ղակ­նե­րով ամ­րապն­դո­ւած էին, ան­տա­բեր կեր­պով կ­՛անց­նէին մէկ կա­ռա­վա­րու­թե­նէն միւս կա­ռա­վա­րու­թիւն, բայց ի­րենց նպա­տակ­նե­րուն չէին ծա­ռա­յեր:

Շատ յստակ քա­ղա­քա­կան կամք կայ` աս­կէ ձեր­բա­զա­տե­լու, ա­տի­կա մե­զի հա­մար իս­կա­պէս ող­ջու­նե­լի է: Ա­տի­կա պի­տի ա­ռաջ­նոր­դէ ծախ­սե­րու նո­ւա­զեց­ման եւ հա­մա­կար­գի ար­դիւ­նա­ւէ­տու­թեան, եւ ա­ւե­լի պարզ կը դառ­նայ հա­սա­րա­կու­թեան հա­մար` ո՛վ ին­չո՞վ զբա­ղած է: Գլ­խա­ւոր հար­ցը, զոր մենք կը տես­նենք, կա­ռա­վա­րու­թեան ճիւ­ղե­րու տա­րան­ջա­տումն է, ո­րով­հե­տեւ բազ­միցս ը­սած ենք, որ կայ շփոթ: Նոյն պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թիւ­նը կը կրեն տար­բեր ճիւ­ղեր: Կա­ռա­վա­րու­թեան ան­դամ­նե­րուն լիա­զօ­րու­թիւն­նե­րը պէտք է յստա­կա­ցո­ւին, ա­տի­կա կա­րե­ւոր հաս­տա­տում է»,- ընդգ­ծած է Ռուս­տա­մեան` ա­ւելցնե­լով, որ միւս տար­բե­րու­թիւ­նը տե­ղա­կան ինք­նա­կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գի բա­րե­փո­խում­նե­րուն առն­չո­ւած է:

Խօ­սե­լով կա­ռա­վա­րու­թեան ծրա­գի­րին մէջ ամ­րագ­րո­ւած փտա­ծու­թեան դէմ պայ­քա­րին վե­րա­բե­րող դրոյ­թին մա­սին` Ռուս­տա­մեան ը­սած է, որ ա­տի­կա կա­րե­ւո­րա­գոյն դրոյթ է: «­Մե­զի հա­մար գլխա­ւոր ուղ­ղու­թիւն ե­ղած է հա­մա­կար­գո­ւած դարձ­նել պայ­քա­րը` օ­րէնսդ­րօ­րէն ամ­րագ­րե­լով: Նաեւ նոր գա­ղա­փար­ներ կա­յին` ա­պօ­րի­նի հարս­տա­ցում, շա­հե­րու բա­խում, պե­տա­կան գնում­նե­րու կա­ռոյ­ցին մէջ առ­կայ խնդիր­ներ: Բա­ւա­կան յստակ ար­ձա­նագ­րո­ւած են այն քայ­լե­րը, ո­րոնք պէտք է կա­տա­րո­ւին այդ ուղ­ղու­թեամբ: Ծ­րա­գի­րին մէջ առ­կայ են այն ռազ­մա­վա­րա­կան խնդիր­նե­րը, ո­րոնք մենք նա­խա­պէս ու­նե­ցած ենք հա­մա­ձայ­նա­գի­րով»,- նշած է ան:

Ար­ձա­գան­գե­լով այն դի­տար­կու­մին, թէ նախ­կին ծրա­գիր­ներն ալ վատ չեն ե­ղած, նո­ւազ թի­րա­խա­ւո­րո­ւած չեն ե­ղած խնդիր­նե­րը, եւ թե­րեւս վստա­հու­թիւ­նը Կա­րէն Կա­րա­պե­տեա­նի ան­ձին կը վե­րա­բե­րի, Ռուս­տա­մեան ը­սած է.- «­Կան յստակ ձե­ւա­կեր­պում­ներ, ո­րոնք նա­խորդ ծրա­գիր­նե­րուն մէջ չկա­յին, բայց գլխա­ւո­րը ան­ձերն են:

Մենք կը զգանք, որ կայ նաեւ քա­ղա­քա­կան կամք` այդ բո­լո­րը ի­րա­կա­նաց­նե­լու: Վար­չա­պե­տը շատ լաւ կը հասկ­նայ, որ ի­րա­վի­ճա­կը ծանր է, իր­մէ ակն­կա­լիք­նե­րը մեծ են, եւ ան ա­ռա­ջադ­րած է այդ ակն­կա­լիք­նե­րը, ո­րոնք մե­զի հա­մար շատ գնա­հա­տե­լի են: Ան­գամ մը եւս հիաս­թա­փեց­նե­լը ոչ մէ­կուն շա­հե­րէն կը բխի, մա­նա­ւանդ որ ալ տեղ չկայ հիաս­թա­փեց­նե­լու»:
Ա­ղո­ւան Վար­դա­նեան իր կար­գին ա­ւել­ցու­ցած է, որ այս ծրա­գի­րը բնո­րո­շող ա­մէ­նէն ճշգրիտ բա­ռը գործ­նա­կա­նու­թիւնն է: «Ա­նի­կա շատ գործ­նա­կան եւ յստակ ծրա­գիր է: Ա­սի­կա մեր երկ­րի վի­ճա­կին ճշգրիտ ախ­տո­րո­շումն է եւ ա­նոնց­մէ բխող ճիշդ հար­ցեր ձե­ւա­կեր­պելն է»,- ը­սած է ան:

Ա­ղո­ւան Վար­դա­նեան նշած է, որ եր­կի­րը հա­սած է այն սահ­մա­նին, որ պէտք է ա­ռար­կա­յա­կան, ի­րա­կան պատ­կե­րը պար­զո­ւի, հար­ցե­րը ճշդո­ւին եւ լու­ծում­ներ տրո­ւին: «Այս կա­ռա­վա­րու­թեան ծրա­գի­րը մենք կը գնա­հա­տենք ինք­նին այդ տե­սան­կիւ­նէն»,- շեշ­տած է Վար­դա­նեան:
Ռուս­տա­մեա­նի խօս­քով ալ, կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գը պէտք է դառ­նայ լա­ւա­գոյ­նը, որ­պէս­զի սո­ղանցք­նե­րը քիչ ըլ­լան, բո­լո­րը ի­րենց գոր­ծը կա­տա­րեն ան­շե­ղօ­րէն եւ ա­տոր իբ­րեւ ար­դիւնք փտա­ծու­թեան վտանգ­նե­րը նո­ւա­զին: