Print
Category: Հարցազրոյցներ

alt«Ա­պա­ռաժ»ը զրու­ցել է Ար­ցա­խի մայ­րա­քա­ղա­քում ըն­թա­ցող ­Հայ ­Դա­տի ­Յանձ­նախմ­բե­րի եւ Գ­րա­սե­նեակ­նե­րի խորհր­դա­ժո­ղո­վի մաս­նա­կից, Հ.Յ.Դ. ­Բիւ­րո­յի ան­դամ, ­Հայ ­Դա­տի ­Կենտ­րո­նա­կան ­Խորհր­դի նա­խա­գահ ­Յա­կոբ ­Տէր-­Խա­չա­տու­րեա­նի հետ:

­­Այս տա­րի, ­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 101ա­մեա­կի շե­մին, ա­կա­նա­տես ե­ղանք նոր վայ­րա­գու­թեան՝ Ադր­բե­ջա­նի կող­մից սան­ձա­զեր­ծո­ւած պա­տե­րազ­մի, ո­րը, ե­թէ հայ զի­նո­ւո­րի կող­մից չկա­սե­ցո­ւէր, կը յան­գէր նոր ցե­ղաս­պա­նու­թեան: Ի՞նչ աշ­խա­տանք­ներ է տա­նում այ­սօր ­Հայ ­Դա­տի ­Կենտ­րո­նա­կան ­Խոր­հուր­դը Ադրբե­ջա­նի ագ­րե­սիոն (յար­ձա­կողա­պաշտ) կեցուածքն աշ­խար­հին ըստ ար­ժան­ւոյն ներ­կա­յացնե­լու եւ դա­տա­պար­տե­լու ուղ­ղու­թեամբ:

Ադր­բե­ջա­նի կող­մից սան­ձա­զեր­ծո­ւած ապ­րի­լեան պա­տե­րազմն ու վայ­րա­գու­թիւն­ներն ան­պա­տիժ մնա­ցած ցե­ղաս­պա­նու­թեան շա­րու­նա­կու­թիւն են, եւ այս հարցն այն կա­րե­ւո­րա­գոյն հար­ցե­րից մէկն է, որն այս օ­րե­րին քննարկ­ւում է Հ.Յ.Դ. ­Հայ ­Դա­տի ­Յանձ­նախմ­բե­րի եւ Գ­րա­սե­նեակ­նե­րի խորհր­դա­ժո­ղո­վում:

Այս ուղ­ղու­թեամբ, բնա­կան է, որ մենք ազ­գո­վին վճռա­կան ենք, որ­պէս­զի որ­պէս ցե­ղաս­պա­նու­թիւն ապ­րած ժո­ղո­վուր­դի՝ ոչ մի դէպ­քում կրկին ցե­ղաս­պա­նու­թիւն տես­նե­լու հար­կադ­րան­քի առ­ջեւ չկանգ­նենք: ­Մենք չենք կա­րող թոյլ տալ, որ Ադր­բե­ջանն իր յար­ձա­կո­ղա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թեամբ ճամ­բայ հար­թի դէ­պի նոր ցե­ղաս­պա­նու­թիւն՝ Ար­ցա­խը մէ­կընդ­միշտ բա­ժա­նե­լով հա­յու­թիւ­նից:
­Պա­տե­րազ­մը ստեղ­ծեց նոր կա­ցու­թիւն: ­Մենք ու­նէինք ար­դէն ծրագ­րո­ւած ռազ­մա­վա­րու­թիւն՝ բա­ցա­յայ­տե­լու Ադր­բե­ջա­նի յար­ձա­կո­ղա­պաշտ քա­ղա­քա­կա­նու­թիւ­նը եւ Ար­ցա­խի հան­դէպ ու­նե­ցած ա­խոր­ժակ­նե­րը:
Ապ­րի­լեան պա­տե­րազ­մից յե­տոյ մեր աշ­խա­տանք­նե­րին գու­մա­րո­ւել է եւս մէկ խնդիր՝ պա­տե­րազ­մա­կան ո­ճի­րի հան­գա­ման­քը՝ Ադր­բե­ջա­նի կող­մից սան­ձա­զեր­ծո­ւած գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րը խա­ղաղ եւ ան­պաշտ­պան բնակ­չու­թեան նկատ­մամբ: ­Դա մի­ջազ­գայ­նօ­րէն դա­տա­պար­տե­լի հարց է, ո­րի ուղ­ղու­թեամբ Հ.Յ.Դ. ­Հայ ­Դա­տի Գ­րա­սե­նեակ­ներն այ­սօր աշ­խա­տանք­ներ են տա­նում: ­Հայ ­Դա­տի Գ­րա­սե­նեակ­ներն աշ­խա­տանք­ներն ի­րա­կա­նաց­նում են ե­րեք ուղ­ղու­թիւն­նե­րով: Ա­ռա­ջի­նը՝ հա­կա­հայ­կա­կան քա­րոզ­չու­թեան դէմ պայ­քարն է, երկ­րոր­դը՝ պա­տե­րազ­մա­կան ո­ճիր­նե­րի հարցն է, իսկ եր­րոր­դը՝ Ադր­բե­ջա­նի վար­քագ­ծի մի­ջազ­գա­յին դա­տա­պար­տու­մը: ­Պէտք է հաս­նենք նրան, որ մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թեան հա­մար Ար­ցախն Ադր­բե­ջա­նի մաս կազ­մե­լու հար­ցը բա­ցա­ռո­ւի:

Ար­ցա­խի մի­ջազ­գա­յին ճա­նա­չումն այ­լեւս պար­տա­դիր է, ու գլխա­ւո­րա­պէս ­Հայ ­Դա­տի ջան­քե­րով այդ գոր­ծըն­թացն ար­դէն իսկ սկսո­ւած է: Ի՞նչ աշ­խա­տանք­ներ են այ­սօր տար­ւում:

Հ.Յ.Դ. ­Հայ ­Դա­տի Գ­րա­սե­նեակ­նե­րը վեր­ջին եր­կու տա­րի­նե­րի ըն­թաց­քում բա­ւա­կա­նին յա­ջո­ղու­թիւն­ներ են ու­նե­ցել Ար­ցախն աշ­խար­հին ներ­կա­յաց­նե­լու, Ար­ցա­խի ան­կա­խու­թեան, ժո­ղովր­դի ինք­նո­րոշ­ման ի­րա­ւուն­քի ճա­նաչ­ման ուղ­ղու­թիւն­նե­րով: Աւստ­րա­լիա­յի ա­մե­նա­մեծ նա­հան­գում, ինչ­պէս նաեւ Ա.Մ.Ն. նա­հանգ­նե­րում տե­ղի ու­նե­ցած բա­նա­ձե­ւե­րի ար­շա­ւը յա­ջո­ղու­թիւն­ներ գրան­ցեց: ­Պէտք է ըն­դու­նել, որ խնդի­րը դեռ ֆե­դե­րալ (դաշ­նակ­ցա­յին) մա­կար­դա­կի չի հա­սել, բայց պէտք է բարձ­րաց­նել այն, որ­պէս­զի դառ­նայ իս­կա­պէս օ­տար պե­տու­թիւն­նե­րի քա­ղա­քա­կա­նու­թեան մաս:
Այդ աս­պա­րէ­զում, սա­կայն, կան զգա­լի խո­չըն­դոտ­ներ, եւ այդ խո­չըն­դոտ­նե­րը բխում են մեծ շա­հե­րից: Այդ խո­չըն­դոտ­նե­րը կան նոյ­նիսկ բա­րե­կամ երկր­նե­րի պա­րա­գա­յում:
Ն­րանց մտա­հո­գում է այն, որ Ար­ցա­խի ճա­նա­չու­մը ներ­քին բա­ժա­նում­նե­րի պատ­ճառ է դառ­նա­լու, նոյ­նիսկ ­Կա­նա­դա­յի ու Ի­րա­նի պէս երկր­նե­րի պա­րա­գա­յում բա­ցա­յայտ այդ մա­սին խօ­սե­լը ներ­քին ազ­դա­կի կա­րող է վե­րա­ծո­ւել նրանց հա­մար: Այդ ուղ­ղու­թեամբ ընդ­հա­նուր զգու­շա­ւո­րու­թիւ­նը նկա­տե­լի է:

Այս օ­րե­րին քննարկ­ւում է նաեւ ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան կող­մից Ար­ցա­խի ան­կա­խու­թեան ճա­նաչ­ման հա­ւա­նա­կա­նու­թիւ­նը: Ի՞նչ էք կար­ծում, որ­քա­նո՞վ է դա ի­րա­տե­սա­կան, եւ նա­խագ­ծի ըն­դուն­ման դէպ­քում ի՞նչ ար­դիւն­քի կը հաս­նենք Ար­ցա­խեան պա­հան­ջա­տի­րու­թեան հար­ցում:

­Հայ ­Յե­ղա­փո­խա­կան ­Դաշ­նակ­ցու­թեան հա­մար, բնա­կա­նա­բար, ար­դէն իսկ ի­րո­ղու­թիւն է Ար­ցա­խի ան­կա­խու­թիւ­նը, եւ անձ­նա­պէս կար­ծում եմ, որ ­Հա­յաս­տա­նի ճա­նա­չու­մը յա­ւե­լեալ ազ­դակ կը լի­նի այդ ուղ­ղու­թեամբ: ­Սա­կայն, ճիշդ է, որ դա կը ստեղ­ծի լուրջ խո­չըն­դոտ­ներ բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցում. այդ ժա­մա­նակ Ադր­բե­ջա­նը կա­րող է կա­սեց­նել ա­մէն ինչ եւ ­Հա­յաս­տանն աշ­խար­հին ներ­կա­յաց­նել որ­պէս բա­նակ­ցու­թիւն­նե­րը շա­րու­նա­կե­լուն խա­փա­նող կողմ: ­Խա­ղը կա­յա­նում է նրա­նում, որ քա­ղա­քա­կան գնդա­կը միշտ փոր­ձում են նե­տել ­Հա­յաս­տա­նի դաշ­տը, եւ այդ ուղ­ղու­թեամբ է, որ ճա­նաչ­ման խնդի­րը նաեւ կա­խո­ւած է այդ ի­րո­ղու­թիւ­նից: ­Հա­յաս­տանն ան­կա­խու­թեան ճա­նա­չու­մը պա­հում է որ­պէս վեր­ջին քարտ: ­Կաս­կած չկայ, որ Ադրբե­ջա­նի կող­մից պա­տե­րազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րի վերսկսման դէպ­քում ար­դէն բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցին վերջ կը դրո­ւի, եւ ճա­նա­չու­մը ինք­նա­բե­րա­բար կը դառ­նայ ի­րո­ղու­թիւն:
Որ­պէս Հ.Յ.Դ. ան­դամ, բնա­կա­նա­բար ու­զում եմ տես­նել Ար­ցա­խի միա­ւո­րումն ամ­բող­ջա­կան ­Հա­յաս­տա­նին: ­Հայ ազգն ան­բա­ժա­նե­լի է: ­Մենք մէկ ժո­ղո­վուրդ ենք, մէկ ազգ ենք՝ աշ­խար­հով սփռո­ւած, բայց նոյն ազ­գի պատ­կա­նե­լիու­թեան ա­մուր զգա­ցու­մով տո­գո­րո­ւած:

Հար­ցազ­րոյ­ցը վա­րեց՝ ԼՈՒՍԻՆԷ ԹԵՒՈՍԵԱՆ